หลายๆประเทศในแถบที่อยู่ในเขต tropic จัดได้ว่ามีความชุ่มชื้นของน้้ำในบรรยากาศมากถึงขั้นที่จะเรียกได้ว่า sub-humid ทั้งนี้เนื่องจากอยู่ในเขตที่มีลมมรสุมช่วยพัดพาเอาเมฆฝนเข้าสู่ผืนแผ่นดินใหญ่ อย่างไรก็ตาม เมื่อป่าไม้ถูกทำลายมากเข้าๆ ต้นน้ำลำธารก้จะแปรเปลี่ยนสภาพแห้งหายไป เนื่องจากความร้อนจากบรรยากาศและขาดป่าเป็นตัวสกัดไว้ ปริมาณความชุ่มชื้นในอากาศและในดิน ซึ่งแต่เดิมเคยมีป่าทำหน้าที่อุ้มความชื้นเอาไว้ในฐานะ canopy ก็ลดน้อยไปตามลำดับ ดังนั้น ปริมาณน้ำฝนจึงเป้นปัจจัยสำคัยที่จะชี้ถึงผลผลิตว่าในปีหนึ่งๆ จะผลิตได้มากน้อยเพียงใด สำหรับประเทสไทย ซึ่งยังต้องพึ่งพาน้ำฝนในกรปลุกพืชมากกว่าน้ำชลประทาน (supplemental irrigation) น้ำฝนจึงกลายเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่มีราคาค่างวด (ในกรณีลงทุนดังเมฆ cumulus มาทำฝนเทียม) ขึ้นมา วึ่งเป็นปกติวิสัยของคนเราส่วนใหญ่ ที่ว่าของใดเมื่อมีราคาค่างวดแล้ว ก็สมควรใช้อย่างพิถีพิถัน หรือใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด (utility)