จังหวัดเพชรบูรณ์มีพื้นที่ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์มากเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ ส่วนใหญ่เป็นที่ราบลอนคลื่นมีความลาดชัน เกิดปัญหาการพังทลายของดินสูง ดินเสื่อมมีความอุดมสมบูรณ์ของดินต่ำเกิดปัญหาแผ่นแข็งผิวดิน และดินดาน ส่งผลให้ผลผลิตข้าวโพดค่อนข้างต่ำ เกษตรกรจึงมีรายได้ต่ำ จึงได้หาระบบการปลูกพืชที่มีข้าวโพดเป็นพืชหลักในพื้นที่ลาดชันเปรียบเทียบกับการเตรียมดินด้วยวิธีต่างๆ ใน จ.เพชรบูรณ์ ปี 2547 และ ปี 2548 ในสภาพไร่ฤดูฝน ดำเนินการในแปลงทดลองศูนย์วิจัยพืชไร่เพชรบูรณ์ วางแผนการทดลองแบบ Split Plot Design 4 ซ้ำ Main Plot ประกอบด้วยระบบปลูกพืช 4 ระบบคือ ระบบที่ 1 ระบบข้าวโพดเลี้ยงสัตว์-ถั่วแปบ ระบบที่ 2 ระบบข้าวโพดเลี้ยงสัตว์-ถั่วเขียวผิวมัน ระบบที่ 3 ระบบข้าวโพดเลี้ยงสัตว์คลุมด้วยปุ๋ยอินทรีย์ซากพืช ระบบที่ 4 ระบบข้าวโพดเลี้ยงสัตว์อย่างเดียว Sub Plot ประกอบด้วยการเตรียมดิน 2 วิธี คือ 1) ไถน้อยครั้ง (ไถผาล 7 จำนวน1 ครั้ง) 2) ไถปกติ (ไถผาล 7 จำนวน 1 ครั้ง และไถพรวน 1 ครั้ง) ใช้ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์พันธุ์ NSX 982013 ถั่วแปบพันธุ์พื้นเมือง ถั่วเขียวผิวมันพันธุ์ชัยนาท 36 ทุกระบบการปลูกพืชปลูกในช่วงของแนวหญ้าแฝกที่ปลูกเป็นแนวระดับมีความลาดชัน 2% ผลการทดลองพบว่า ระบบที่ 3 เป็นระบบที่ให้ผลผลิตเฉลี่ยสูงสุด 796 กก./ไร่ รองลงมา ระบบที่ 2 ให้ผลผลิตเฉลี่ย 777 กก./ไร่ ระบบที่ 1 และระบบที่ 4 ให้ผลผลิตเฉลี่ยใกล้เคียงกัน 768 และ 760 กก./ไร่ ตามลำดับ สำหรับการไถน้อยครั้งและไถปกติในแถบหญ้าแฝกทุกระบบการปลูกพืชให้ผลผลิตข้าวโพดไม่แตกต่างกันทางสถิติ เมื่อพิจารณาระบบการปลูกพืชที่มีข้าวโพดเลี้ยงสัตว์เป็นพืชหลัก พบว่า ระบบการปลูกพืชที่ให้ผลตอบแทนสูงสุดคือ ระบบที่ 2 ให้ผลตอบแทน 3,520 บาท/ไร่ รองลงมาระบบที่ 1, 4 และ 3 ให้ผลตอบแทน 2,491, 1,976 และ 1,264 บาท/ไร่ ตามลำดับ ผลการศึกษาครั้งนี้ ระบบที่ 2 เป็นระบบที่เหมาะสมใน จ.เพชรบูรณ์ เนื่องจากให้ผลตอบแทนเพิ่มขึ้นถึง 1,544 บาท/ไร่ เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติอยู่