ความเป็นมาของการกำหนดพื้นที่เพ่อการปลูกไม้โตเร็วได้เริ่มเมื่อ สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตรได้พิจารณาเห็นว่า พื้นที่ที่ใช้ทำการเกษตรอยู่ในปัจจุบันมีไม่น้อยที่เป็นพื้นที่แห้งแล้งดินเลว กล่าวคือ พื้นที่แห้งแล้งนั้นมีการกระจายฝนน้อยกว่า 60 วันต่อปี (น้อยกว่า 9 สัปดาห์) และเป็นพื้นที่ที่มีการใช้ดินอย่างไม่เหมาะสมกับพืชที่ปลูกความจำเป็นที่จะปรับโครงสร้างการผลิตการเกษตรจึงได้กำหนดขึ้นในปี 2529 โดยในระยะแรกได้มีการแนะนำพืชอายุสั้นและพืชทนแล้งที่จะมาปลูกทดแทนในพื้นที่ต้องการจะลด เช่น พื้นที่นาดอน หรือพื้นที่ปลูกมันสำปะหลัง โดยมีพื้นที่เป้าหมายรวม 3 ปี 1 ล้านไร่ ต่อมาการดำเนินงานปรับปรุงระบบการเกษตรในพื้นที่ดังกล่าวได้ถูกนำมาพิจารณาเพื่อการปลูกไม้โตเร็ว (ยูคาลิปตัส) เป็นเชื้อเพลองผลิตกระแสไฟฟ้า โดยมีสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร และสำนักงานการพลังงานแห่งชาติได้กำหนดพื้นที่แห้งแล้งที่มีการกระจายของฝนน้อยกว่า 40 วันต่อปี และทำการสำรวจพื้นที่ที่เกษตรกรปลูกมันสำปะหลังแล้วให้ผลผลิตต่ำกว่า 1 ตันต่อไร่