ได้ศึกษาผลกระทบที่มีต่อการให้ผลผลิตและการเจริญเติบโตของข้าวไร่พันธุ์ซิวแม่จันการให้ผลผลิตฟางและถั่วที่จะใช้เป็นอาหารสัตว์ เมื่อปลูกถั่วพืชอาหารสัตว์ที่มีลักษณะการเจริญเติบโตแตกต่างกัน 3 ชนิดคือ ถั่วแกรม สไตโล (Stylosanthes gioanensis) ถั่วขอนแก่นสไตโล (Sylosanthes humilis) และถั่วเซ็นโตรซีมา (centrosema pubesens) แซมในระหว่างแถวข้าวไร่พันธุ์ซิวแม่จัน ถั่งเซ็นโตรซีมาซึ่งเจริญเติบโตเลื้อยพันไปบนต้นข้าว มีการงอกและการเจริญเติบโตของต้นกล้าที่รวดเร็วมากทำให้มีผลผลิตน้ำหนักแห้งเมื่อเก็บเกี่ยวข้าวถึง 235.12 ก.ก. ต่อไร่ ในขณะที่ถั่วแกรม สไตโล และขอนแก่น สไตโลให้ผลผลิต 212 และ 150.41 ก.ก. ต่อไร่ ตามลำดับ ผลผลิตถั่วเซ็นโตรซีมาที่สูงดังกล่าวมีผลทำให้ผลผลิตของตอซังและฟางข้าวมีแนวโน้มลดลงคือ 656.55 ก.ก./ไร่ ในขณะที่แปลงที่ปลูกข้าวอย่างเดียวให้ผลผลิต 877.71 ก.ก./ไร่ ซึ่งไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่อย่างไรก็ตาม ผลกระทบดังกล่าวก็มีผลต่อการให้ผลผลิตของเมล็ดข้าวซึ่งให้ผลผลิตเพียง 272.05 ก.ก. ต่อไร่ ต่ำกว่าในแปลงที่ปลูกข้าวอย่างเดียวที่ให้ผลผลิต 352.39 ก.ก./ไร่ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในขณะผลผลิตข้าวในแปลงที่ปลูกแซมด้วยถั่วขอนแก่น สไตโลและแกรมสไตโลให้ผลผลิต 359.57 และ 321.41 ก.ก./ไร่ ตามลำดับ การปลูกถั่วทุกพันธุ์แซมในระหว่างแถวของข้าวไร่มีผลทำให้น้ำหนักเมล็ดข้าว 100 เมล็ดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และอิทธิพลของถั่วแต่ละพันธุ์ที่มีต่อน้ำหนักเมล็ดข้าว 100 เมล็ดก็แตกต่างกันอย่างมีนับสำคัญทางสถิติด้วย การปลูกข้าวไร่แซมด้วยถั่วแกรม สไตโล ให้ผลผลิตน้ำหนักแห้งรวมจากตอซังข้าวและถั่วสูงที่สุด 1,068.04 ก.ก./ไร่ แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างสำคัญทางสถิติกับสิ่งทดลองอื่น ๆ แต่อย่างไรก็ตามการปลูกข้าวไร่แซมด้วยถั่วแกรม สไตโล ทำให้ผลผลิตรวมในรูปของโปรตีนหยาบสูงกว่าปลูกข้าวไร่อย่างเดียวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ