ตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 7 (2535-2539) ได้เน้นการบริหารและการจัดการทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่อย่างจำกัด มาใช้อย่างเหมาะสมกับสภาพสิ่งแวดล้อมและรระบบนิเวศวิทยา พร้อมทั้งพิจารณาหาแนวทางบูรณะฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติที่เสื่อมโทรมให้กลับคืนสู่สภาพเดิมโดยเร็ว ซึ่งได้กำหนดแนวคิดการวางแผนพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ ตามการแบ่งพื้นที่ออกเป็น 2 ส่วนคือ พื้นที่ในเขตอนุรักษ์และพื้นที่นกเขตอนุรักษ์ ทั้งนี้เพื่อให้การบริหารและจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมมีความชัดเจนและมีประสิทธิภาพมากที่สุด เพื่อให้การบริหารและจัดการทรัพยากรดังกล่าวเป็นไปอย่างถูกต้องเหมาะมกับสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ในการนี้จำเป็นต้องมีข้อมูลที่อยู่ในรูปที่เป็นตัวเลขสถิติ (Statistics) และแผนที่ (Map) ที่จะแสดงเหล่งของข้อมูล กล่าวคือในบริเวณพื้นที่เดียวกันจะมีข้อมูลหลายชนิด ในลักษณะข้อมูลเชิงภูมิศาสตร์ ซึ่งเรียกว่าระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (Geographic Information System หรือ GIS) และการจัดทำระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์นี้ จะต้องใช้ข้อมูลที่อยู่ในเชิงพื้นที่ (Spatial Data) และไม่อยู่เชิงพื้นที่ (Non-spatal Data) ที่มีอยู่หลายประเภท รวมทั้งผลการแปลและวิเคราะห์ข้อมูลดาวเทียม ที่แสดงสภาพการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในลักษณะต่าง ๆ ทีเป็นปัจจุบัน (Present Landuse) และทรัพยากรที่คงเหลืออยู่ (Exlsting) โดยจะมีการนำข้อมูลต่าง ๆ ทั้หมดมาซ้อกัน (Overlay) พร้อมทั้งวิเคราะห์และกำหนดขอบเขตพื้นที่ที่เหมาะสมเป็นพื้นที่ในเขตอนุรักษ์หรือนอกเขตอนุรักษ์ที่เหมาะสมกับการเกษตรประเภทต่าง ๆ และไม่เหมาะสมกับการเกษตร เพื่อให้การปฏิบัติงานสำเร็จลุล่วงทันตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ในแผนพัฒนาฯ ดังกล่าว