บทคาวามนี้ มุ่งนำเสนอประเด็นในการพิจารณาเกี่ยวกับการส่งเสริมการเกษตรแบบยั่งยืน เพื่อเป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับเกษตรกรในการพึ่งตนเอง โดยเฉพาะเกษตรกรรายย่อยที่ยากจน ในภาวะวิกฤติทางเศรษฐกิจ โดยเน้นหนักถึงความสัมพันธ์ของการเกษตรแบบยั่งยืน ที่มีต่อปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมของเกษตรกร ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญที่สามารถมีผลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวของการพัฒนาระบบเกษตรแบบยั่งยืนได้ ทั้งนี้เพื่อเสนอเป็นแนวคิดบางประการแก่รัฐ ในฐานะผู้รับผิดชอบนโยบายการพัฒนาการเกษตรโดยรวม ให้ตระหนักถึงความสำคัญของกระบวนการพัฒนาทางด้านสังคม ที่ต้องมีการส่งเสริมควบคู่ไปกับการค้นคว้าวิจัยด้านเทคโนโลยีการผลิตทางการเกษตรในเวลาเดียวกัน