แม้ว่าประเทศไทยมีการผลิตอาหารเกินความต้องการของประชากรในประเทศ และส่งออกผลผลิตส่วนเกินดังกล่าวไปในตลาดการค้าอาหารของโลกทั้งในรูปของสินค้าเกษตรสินค้าเกษตรแปรรูปและอาหารแต่ก็ยังมีกลุ่มคนที่มีอาหารไม่เพียงพอต่อการบริโภคในครัวเรือนหรือการบริโภคอาหารที่ขาดโภชนาการโดยเฉพาะในครัวเรือนชนบทที่ห่างไกล งานวิจัยนี้ได้ประเมินความมั่นคงทางอาหารของครัวเรือนเกษตรกรในจังหวัดเชียงใหม่ โดยสัมภาษณ์ครัวเรือนเกษตรกรตัวแทนในเขตพื้นที่ราบ ที่ดอน และที่สูง จำนวน 164ครัวเรือน โดยมีการสอบถามและประมาณชนิดและปริมาณอาหารที่สมาชิกในครัวเรือนบริโภคในรอบสัปดาห์แปลงผลเป็นปริมาณสารอาหารที่ได้รับต่อคนต่อวัน (แคลอรี) เปรียบเทียบผลที่ได้กับค่าตัวเลขความต้องการอาหารขั้นต่ำมาตรฐานประเมินเป็นสัดส่วนผู้ที่มีอาหารไม่พอเพียง รวมถึงได้เส้นความมั่นคงทางอาหารในรูปค่าใช้จ่ายอาหาร เปรียบเทียบกับเส้นความยากจนในแง่รายได้ในแต่ละพื้นที่ว่ามีความแตกต่างกันอย่างไร ผลที่ได้สามารถนำไปวิเคราะห์เชื่อมโยงกับความสามารถในการเข้าถึงอาหารโดยการประเมินอำนาจซื้อ ทุนในการดำรงชีพ และทรัพยากรทางเกษตรของชุมชน เพื่อ ประเมินเป็นความมั่นคงทางอาหารของครัวเรือนในชุมชนรวมทั้งสามารถเชื่อมโยงการวิเคราะห์เข้ากับฐานข้อมูลระดับประเทศ เพื่อประเมินความมั่นคงทางอาหารของครัวเรือนในพื้นที่ขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น